ชอบนํ้าเสียงตอนเธอนั้นบอก
ว่าเธอรักฉันมากมายเท่าไร
มือคู่นั้นที่เธอสวมกอด
มาจากข้างหลังด้วยความห่วงใย
แต่ในตอนนี้ทุกสิ่งเปลี่ยนผัน
ความรู้สึกนั้นมันค่อยๆ หายไป
มันเปลี่ยนไปแล้วแววตาคู่นั้น
ที่เคยชอบมันยิ่งมากเท่าไร
ยิ่งทําให้เกลียดทุกครั้งเมื่อมองย้อนไป
ภาพเธอในใจมันเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
เปิดข้อความที่เธอเขียนถึงฉันทุกเรื่องที่ผ่าน
(ว่ารักกันในวันวานต้องทรมานแบบนี้อีกนานเท่าไร)
เปิดเพลงเดิมวนซํ้าๆ บางครั้งก็ไม่เข้าใจ
(ยิ่งฟังมันทีไรภาพของเธอภายในใจยังวนเวียนทําให้ฉันรู้สึกเกลียดมันไปทุกอย่าง)
มันเปลี่ยนไปแล้วแววตาคู่นั้น
ที่เคยชอบมันยิ่งมากเท่าไร
ยิ่งทําให้เกลียดทุกครั้งเมื่อมองย้อนไป
ภาพเธอในใจมันไม่เหมือนเดิม
มันเปลี่ยนไปแล้วรอยยิ้มที่เธอให้ฉัน
แค่อยากเอามันออกจากหัวใจ
เป็นความรู้สึกที่ฉันก็ไม่เข้าใจ
ต้องทําอย่างไรถึงจะหลุดพ้น
อยากเกลียดทุกๆ สิ่งที่เธอนั้นได้ทํา
แต่ติดตรงที่ฉันมันยังไม่เข้าใจ
เวลาที่ผันเปลี่ยน ต่อให้เกลียดสักเท่าไร
ภาพเธอในหัวใจก็ไม่เปลี่ยนแปลง
ยังอยู่ทุกๆ สิ่ง ที่เดิมที่เคยผ่าน
เรื่องราวในวันวานก็ยังไม่หายไป
ยิ่งทําให้รู้สึก ว่ายิ่งเกลียดสักเท่าไร
ภาพเธอในหัวใจยังคงเหมือนเดิม